Калі б маскоўскія вуліцы маглі казаць, яны казалі б галасамі герояў Ільфа і Пятрова. Таму што ў любыя часы, а асабліва ў суровыя, гучней за іншых гучаць галасы самых абаяльных і дзёрзкіх, сапраўдных авантурыстаў у пошуках ісціны, прыгод і грашовых знакаў. Ніхто лепш за Астапа Бэндэра не раскажа, ці спраўджваюцца мары ідыёта.
Ніхто не апісаў паўсядзённую рэальнасць тых гадоў смяшней Ільфа і Пятрова. У «Залатым цяля», выкарыстоўваючы ўсе магчымыя камічныя прыёмы, аўтары аднавілі надзвычай праўдападобную карціну жыцця канца 20-х гадоў мінулага стагоддзя. Планаваўся і працяг па шматлікіх чытацкіх просьбах, але «гумар вельмі каштоўны метал, і нашы капальні ўжо былі спустошаныя».
Але тое будзе далей, а пакуль Рыа аглушальна выдатны і, нажаль, усё гэтак жа далёкі. Па-ранейшаму цярністы і складзены шлях да багацця. Калі вы не ведалі ці злёгку забыліся цытаты з рамана, якія сталі несмяротнымі афарызмамі, то яны сагрэюць душу і сэрца з ранейшай сілай. «Цяпер адбудзецца вынас цела», «Я падаю толькі па суботах», «Камандаваць парадам буду я» — змяняюцца эпохі і наміналы, ствараюцца і разбураюцца імперыі, але на абломках кожнай вялікай сцяны сядзіць вялікі камбінатар і будуе планы. Пасля яго не застанецца імперый, але застанецца сёе-тое лепшае – гумар на ўсе часы і норавы, які перамагае любую маркоту.
