Што можа быць страшней за адзіноту? Калі няма з кім пагаварыць, акрамя сабакі? Калі адзіны сын ад цябе адвярнуўся, і здаецца, нікому ў цэлым свеце ты не патрэбна і ўсё лепшае ззаду?
Яўгенія шмат разоў чула аб тым, што так бывае, але ніколі не думала, што гэта здарыцца з ёй. Аднак — здарылася. І цяпер трэба было думаць, як жыць далей, як спраўляцца з нудой, якая накочвала так часта і так недарэчы.
«Мы ў адказе за тых, каго прыручылі». Гэтую фразу Сэнт-Экзюперы мы паўтараем так часта, што яна стала зацёртай, нават банальнай. Але няма іншага рэцэпту ад адзіноты, акрамя як знайсці чалавека, якому яшчэ горш, чым табе, і — дапамагчы, прыгрэць, «прыручыць». Парадаваць дробязямі: талеркай гарачага супу ў халоднае надвор’е, немудрагелістым аліўе ў навагоднюю ноч, свежапамытымі падлогамі і прыбранай ёлкай.
Для Яўгеніі гэта стала рэцэптам ад нуды, лекамі ад адзіноты.
© Мятліцкая М., 2016
© Афармленне. ТАА «Выдавецтва «Э», 2016
© & ℗ ТАА «Аўдыёкніга», 2017
Прадзюсар аўдыёзапісу: Таццяна Плюта
Афармленне серыі П. Пятрова
Чытае Ксенія Бржазоўская
