Читать описание книги
Пра тавар Пётр Аркадзьевіч Сталыпін (1862—1911) адносіцца да тых асоб айчыннай гісторыі, здзяйсненні якіх і па сканчэнні стагоддзяў працягваюць узбуджаць глыбокую цікавасць і выклікаць спрэчкі, бо ім так і не атрымоўваецца выставіць «канчатковую» адзнаку. Заняўшы ў 1905 г. па прамым загадзе гасудара імператара пост міністра ўнутраных спраў, Сталыпін штодня, да самага свайго трагічнага канца, здзяйсняў вялікі, тытанічны, штодзённы подзвіг па выратаванні Расіі — подзвіг, які доўжыўся кругласутачна пяць гадоў і чатыры месяцы — амаль дзве тысячы дзён. Складанасць яго становішча цяжка пераацаніць. Першыя год-паўтара ён змушаны быў дужацца з рознага роду экстрэмістамі, тэрарыстамі і рэвалюцыянерамі. Барацьба ішла не на жыццё, а да смерці, але галоўнае: яна адцягвала сілы і час ад асноўнай задачы — перабудовы Расіі. А далей былі рэформы. І кожнае пачынанне сустракала супраціў. Задуманая ўрадам рэформа сялянскай абшчыны сутыкаліся на неразуменне як у самім сялянскім асяроддзі, так і з боку буйных землеўладальнікаў. Чыноўніцтва, разбэшчанае хабарніцтвам і безадказнасцю, як магло сабатавала пераўтварэнні. Грамадскасць — лепшая яе частка, што прадбачыла катастрофу і жахалася ёй, — ніяк не атаясамляла сябе з уладай. Выратаваць Расію хацелі многія — адзінкі гатовы былі ратаваць трон. У сутнасці незласлівы цар змушаны быў шукаць падтрымку ў вельмі шавіністычных кругах. А ўсім колькі-небудзь таленавітым і дзяржаўна думаючым людзям альбо не хапала волі, альбо адказнасці, альбо адданасці. Усе хацелі быць грамадзянамі, ужо не жадалі заставацца падданымі, але яшчэ не навучыліся быць прыстойнымі людзьмі. У патрэбны момант Расіі не хапіла патрэбнага «чалавечага матэрыялу»: разбуральнікаў аказалася больш, чым будаўнікоў. У гэтых умовах задуманая і часткова ажыццёўленая П. А. Сталыпіным і яго аднадумцамі справа сапраўды грандыёзна. Перарваная яго гібеллю і распачатай неўзабаве Сусветнай вайной рэформа сапраўды магла выратаваць імперыю. Сталыпін меў абсалютна рацыю: без сялянскай рэформы немагчыма было рэфармаванне Расіі. Яму не хапіла на гэтае жыцьця. Расіі не хапіла некалькіх мірных гадоў, каб выйсці з крызісу. Выйсце было відаць — і краіна рухалася да яго. Вялікаму чалавеку, які стаяў ля руля гэтага руху, прысвячаецца гэтае юбілейнае падарункавае выданне. 160-годдзю з дня нараджэння Пятра Аркадзьевіча Сталыпіна прысвячаецца. Анатацыя Пётр Аркадзьевіч Сталыпін (1862–1911) — апошні вялікі рэфарматар імператарскай Расіі. Дзякуючы яго нястомным працам, цвёрдасці і непадкупнасці да 1913 года наша краіна ўвайшла ў тройку вядучых прамысловых дзяржаў свету. Сталыпін уяўляў сабой у вышэйшай ступені годны прыклад служэння Айчыне і людзям. Ён змушаны быў займацца ўсім: праводзіць грандыёзныя рэформы па мадэрнізацыі эканомікі велізарнай імперыі і адначасова дужацца з рознага роду экстрэмістамі, тэрарыстамі і рэвалюцыянерамі.Гэта юбілейнае падарункавае выданне прымеркавана да 160-годдзю гэтага вялікага чалавека. Кніга прадстаўляе ўвесь спектр дакументальных матэрыялаў аб жыцці і дзейнасці Сталыпіна: яго прамовы, артыкулы, выступленні, законапраекты, а таксама яго перапіску з вядомымі дзяржаўнымі дзеячамі і іх успаміны. Выданне багата ілюстравана, суправаджаецца біяграфічнымі нарысамі і каментарамі.
20 секунд
Часто задаваемые вопросы