Выдаецца без скарачэнняў
«Вайна і мір» – адно з вышэйшых дасягненняў мастацкага генія
Л.М. Талстога. Кніга запатрабавала ад пісьменніка вялікіх намаганняў. У 1869 годзе ў чарнавіках «Эпілога» Талстой успамінаў тую «пакутлівую і радасную зацятасць і хваляванне», з якімі працаваў на працягу сямі гадоў. Гэта былі гады «няспыннай», – паводле яго ж слоў, – і выключнай працы пры найлепшых умовах жыцця».
У эскізе да прадмовы да «Вайны і міру» Талстой пісаў, што ў 1856 году пачаткаў пісаць аповесць, «герой якой павінен быў быць дзекабрыст, які вяртаецца з сямействам у Расею. Мімаволі ад сучаснасці я перайшоў да 1825 году… Але і ў 1825 году герой мой быў ужо памужнелым, сямейным чалавекам. Каб зразумець яго, мне трэба было перанесціся да яго маладосці, і маладосць яго супала з … эпохай 1812 года… Калі прычына нашай імпрэзы была не выпадковая, але ляжала ў сутнасці характару рускага народа і войскі, то характар гэты павінен быў выказацца яшчэ ярчэй у эпоху няўдач і паражэнняў…» Так Талстой паступова прыйшоў да неабходнасці пачаць апавяданне з 1805 года.
Раман «Вайна і мір» меў вялікі поспех. Урывак з рамана пад назвай «1805 год» з’явіўся ў «Рускім весніку» ў 1865 годзе. У 1868 годзе выйшлі тры яго часткі, за якімі неўзабаве рушылі ўслед астатнія дзве (усяго чатыры тамы).
Прадзюсар выдання: Уладзімір Вараб’ёў
©&℗ ІП Вараб’ёў
©&℗ ВД САЮЗ
