Мой дарунак выявіўся яшчэ ў дзяцінстве, так што паступленне ў акадэмію было пытаннем часу. Бацька ганарыўся поспехамі, але памагаць адмовіўся. Ён усяго дабіўся сам, стаўшы адным з самых уплывовых гандляроў у горадзе. І лічыў, што ягоныя дзеці павінны пайсці той жа дарогай.
Маіх талентаў і ўпартай працы хапіла, каб вывучыцца на чараўніка ілюзій і атрымаць дыплом з адзнакай. Наперадзе маячылі вясёлкавыя перспектывы працы пры палацы, шляхетныя кліенты і нябеднае жыццё ў сталіцы. Заставалася адна невялікая дэталь. Трэба было аддацца куратару факультэта, які абяцаў мне «павабную» ролю яго палюбоўніцы. Натуральна, ён атрымаў ад мяне звонкую аплявуху!
Падчас размеркавання я зразумела, што патрапіла ў мэту. Але не так, як разлічвала. Пакрыўджаны адрынуты куратар прызначыў на месца пры двары маю заклятую сяброўку. Мяне ж адправілі ў глуш, дзе магу ілюзій і рабіць няма чаго… А калі на мяне паступіць хоць адна скарга, мой дыплом анулююць. Апынецца, што я марна выдаткавала час і сілы ў акадэміі.
Я сабралася і адправілася насустрач новаму жыццю. Прыгоды я заўсёды ўмела знаходзіць, а ў наваколлях вёскі, кажуць, ёсць цмок! Яшчэ паглядзім, хто лепш за ўсіх уладкаваўся!
