Маргарэт Мітчэл нарадзілася 8 лістапада 1900 года ў Атланце, у доме сваёй аўдавелай бабулі, па матчынай лініі, Эні Фітцджэральд Стывенс. Маргарэт нарадзілася ў «Сэрца амерыканскага Поўдня» — тым самым горадзе, у якім праз чвэрць стагоддзя пачнуць разгортвацца падзеі яе рамана «Панесеныя ветрам». Дом яе бабкі быў адным з нямногіх ацалелых пасля падзей 15 лістапада 1864 года, калі армія генерала Шэрмана атакавала горад, а затым разбурыла большую яго частку і падпаліла. Ад сваёй бабулі Маргарэт з ранняга дзяцінства даведалася аб аблозе Атланты, аб сваім дзедзе — адважным афіцэры арміі Канфедэрацыі Джоне Стывенсе.
Сваякі па бацькоўскай лініі былі выхадцамі з Ірландыі, па матчынай з Францыі. Абодва яе дзеда ў гады Грамадзянскай вайны 1861-1865 змагаліся на баку паўднёўцаў. Маргарэт з дзяцінства актыўна ўдзельнічала ў штогадовых урачыстасцях, прысвечаных памяці загінуўшых падчас вайны канфедэратаў, сустракалася з ветэранамі, назірала пакінутыя ў Атланце разбурэнні, якія захаваліся з таго часу. Не варта і казаць аб тым, што ўсе ў сям’і падзялялі ўласцівую большасці паўднёўцаў веру ў тое, што справа Канфедэрацыі было правае і выпрабоўвалі ўстойлівую непрыязнасць да вульгарных і жулікаватым амерыканцаў (паўночным).
Працуючы ў якасці журналіста ў пачатку дваццатых гадоў Маргарэт на аснове ўспамінаў відавочцаў і матэрыялаў бібліятэкі «Карнегі» горада Атланты, ажыццявіла серыю публікацый аб генералах-канфедэратах і выдатных жанчын Джорджыі. Мітчэл сур’ёзна і карпатліва вывучала перыёдыку 1860-ых гадоў, зводкі ваенных дзеянняў, мемуары і дзённікі канфедэратаў, лісты паўднёўцаў. Сярод яе нарысаў быў і нарыс аб Нэнсі Харт, жанчыне, якая ў адзіночку паланіла атрад марадзёраў-ангельцаў, якія прабраліся да яе на кухню. Гэта гісторыя палону ангельцаў выразна нагадвае сцэну забойства салдата-марадзёра гераіняй «Панесеных ветрам» Скарлет О’Хара. Ды і ўвесь лёс Скарлет О’Хара злучана з гісторыяй боку. Шчаслівыя гады дзявоцтва супадаюць з гадамі дабрабыту Поўдня, імпульсіўна распачатае замужжа гэтак жа недарэчна, як пачатак Грамадзянскай вайны. Трагедыя на фронце супадае з раптоўным удоўствам Скарлет, з гадамі, калі многія з паўднёўцаў губляюць сваіх родных і блізкіх. Барацьба Скарлет за выжыванне супадае з перыядам Рэканструкцыі ў пасляваеннай Джорджыі і ярка ілюструе яе.
Час на старонках «Панесеных ветрам» то перасякаецца з гістарычным, то цячэ паралельна з ім выхопліваючы жывапісныя біяграфічныя дэталі. Па маштабе апісаных у рамане падзей, ахопу часу апавядання і колькасці выпісаных персанажаў раман блізкі да жанру гістарычнай эпапеі. Па сюжэце, з рамантыкай і заблытанай любоўю двух людзей Рэта Батлера і Скарлет О’Хара, якія пакутуюць ад уласных ілюзій і ілжывых надзей, па тыпе гераіні — «фатальнай жанчыны» і героя — «авантурыста-нягодніка», нагадвае авантурны раман. Па яркім апісанні знікнення традыцый плантатарскага Поўдня, змены звыклага ўкладу і прыходу ім на змену новых парадкаў беспрынцыповай буржуазіі раман можна разглядаць як сацыяльную меладраму. Уся гэтая жанравая гібрыднасць, якая разам з галоўнай гераіняй актыўнай і дзейнай жанчынай, якая будуе свой лёс, што ламае традыцыю «паўднёвых прыгажунь» і стала той адметнай рысай, што вылучыла «Вынесеных ветрам» са мноства «паўднёвых» гістарычных раманаў тых гадоў. А адкрыты фінал рамана прымусіў прасмесці паралелі ад мінулага амерыканскага Поўдня ў яго сучаснасць.
Апісанне:
Вайна скончылася, але надзеі Скарлет на тое, што разам з канчаткам вайны скончацца і яе няшчасці, нажаль, не апраўдаліся. Здаецца, што ўсе адвярнуліся ад яе і ніхто не можа дапамагчы маладой жанчыне. І толькі адзін чалавек зноў і зноў з’яўляецца ў яе жыцці і не пакідае яе ў пасляваенных нягодах: напышлівы сноб Ретт Батлер. Паміж ім і Скарлет узнікае вялікае каханне, але абодва яны занадта ганарлівыя і наравістыя, каб жыць гэтым каханнем…
Раман «Панесеныя ветрам» Маргарэт Мітчэл стаў бэстсэлерам адразу пасля выхаду ў свет у 1936 годзе і з тых часоў не губляе сваёй папулярнасці ў мільёнаў чытачоў па ўсім свеце. Легендарная экранізацыя праз тры гады зрабіла Віўен Лі і Кларка Гейбла самай вядомай любоўнай парай у гісторыі кіно.
Cooperative publishing society
Выконвае: Аляксандр Клюквін
© пераклад Т. Азёрская (спадчыннікі); Т. Кудраўцава (спадчыннікі)
©&℗ ІП Вараб’ёў В.А.
©&℗ ВД САЮЗ
