Смерть как подарок

“… Bu garip adam, yaz aylarında, ünlü bir Alman fotoğrafçının eserlerinin sergilendiği bir sergide, Margo’nun fotoğrafla ilgilenen bir arkadaşının önerisiyle dolaştığı bir sergide sırtına sarıldı. Garip resimler Margot üzerinde özel bir izlenim bırakmadı, tüm bu zincirler, ipler, maskeli yarı çıplak kızlar ve siyah derili etli erkekler ona yabancıydı. Arkadaş neredeyse zevkten hıçkırarak Margo’nun hayranlığını paylaşmasını sağlamaya çalışıyordu.

«Bir tür saçmalık,» Margot omuzlarını silkti ve aniden arkasından şunları duydu:

— Çok çılgın. Sadece bedensel ceza hakkında hiçbir şey anlamıyorsun…”