Потусторонний друг. История любви Льва Шестова и Варвары Малахиевой-Мирович в письмах и документах

Пра тавар Раман філосафа Льва Шастова і паэткі Барбары Малахіевай-Міровіч працякаў у свеце літаратуры — гутаркі пра Шэкспіра, Канта, Ніцшэ і Дастаеўскага — і так і застаўся ў лістах адзін да аднаго. Гісторыя кахання да Барбары Рыгораўны, цяжкія адносіны з яе сястрой Настассяй становяцца своеасаблівым пралогам да “філасофіі трагедыі” Шастова і праліваюць святло на тое, што падштурхнула яго да экзістэнцыялізму, — менавіта пра гэтую белую пляму ў біяграфіі філосафа і расказвае гісторык і празаік Наталля Громава ў новай кнізе “Той іншы сябар”. “Прысніўся сёння Л.І. (Шэстаў). Увайшоў малады, хуткі, радасны. У руках вялізны букет кветак. Паклаў яго перада мной з прамяністай сарамлівай сваёй усмешкай. Чатырнаццаць гадоў прайшло з таго часу, як бачыла яе ў апошні раз. Дзесяць гадоў з дня апошняга ліста. Ці не азначае сон гэты, што ён пераступіў ужо і, можа, менавіта ў гэтую ноч за тую рысу, дзе няма ўжо старасці, няма ўмоўнасцей і перашкод чалавечага ўжытку, няма ні Парыжа, ні Масквы. І няма расстання”. З дзённіка Барбары Малахіевай-Міровіч