Пасля выхаду скарочанай версіі «Нячыстай сілы» ў часопісе «Наш сучаснік», адбылося пасяджэнне сакратарыята праўлення СП РСФСР, дзе публікацыя рамана была прызнана памылковай. Па сутнасці, тагачасны сакратарыят ажыццяўляў акцыю дыскрэдытацыі не толькі «Нячыстай сілы», але і ўсёй творчасці В. Пікуля. У адным з лістоў Валянцін Савіч так выказаў свой стан: “Жыву ў стрэсах. Мяне перасталі друкаваць. Як жыць — не ведаю. Пісаць горш не стаў. Проста не падабаюся савецкай уладзе…»
З шматлікіх бібліятэк сталі канфіскоўваць рэшткі “Нашага сучасніка” з публікацыяй рамана. І ўсё ж асноўная маса часопісаў была набыта чытачамі, кніга пайшла па руках, пачала сваё жыццё.
Пры складанні рэлізу выкарыстаны матэрыялы і каментарыі А.І. Пікуль
Прадзюсар выдання: Уладзімір Вараб’ёў
© В. Пікуль (спадчыннікі)
©&℗ ІП Вараб’ёў
©&℗ ВД САЮЗ
