Муж к Новому году

“…İnanamayarak kutuda kalan hapları attı, bandajları ve alçıları attı ama zarfı bulamadı.

«Çaldılar,» diye fısıldadı Lesya boyun eğmiş bir şekilde. — Çaldı, lanet olsun! — Ve kısa bir aradan sonra bağırdı: — Gadyyyy!

Lesya’nın göğsünden kaçan kükreme, duvar saatinin çarpmasını bile boğdu. Yetişkin hayatında hiç böyle bir şey yaşamamıştı. Lesya asla soyulmadı! Bir kez değil. Kendisi cüzdanlarını, anahtarlarını veya şemsiyelerini kaybederdi, ama birisi çantasına ya da daha da kötüsü bir daireye girebilsin diye …

Les koridora fırladı ve kaleye yakından baktı — kırık değildi. Ve pürüzsüz yüzeyde tek bir çizik yoktur. Kapı kendi anahtarıyla açılmış gibi görünüyor.

Ve sonra Lesya’ya doğdu! Beş gün önce anahtarlarını kaybetti. … «