Мамаша Кемских

“Akşam şehre girdim; çatıların üzerinde kırmızı bulutlar parlıyordu; pembemsi toz durgun havada asılı kalır. Cumartesi, kiliseler Tüm Gece Nöbetini duyuruyor. Küçük, sefil bir kilisenin çitinden, çıkmaz sokağa sıkışmış, taş evlerle dikilmiş, sakallı, yalınayak bir tüccar, bir domuz ve yedi adet rengarenk domuzu bir sopayla sürdü. Sundurmanın karşısında, olduğu yere kök salmış, siyah elbiseli, siyah, kırmızı şallı bir kadın duruyordu; Endişeyle bakır parayı sayıyor, sayıyor, bir sütun halinde avucunun içine yerleştiriyor, tozlu gökyüzüne, çan kulesinin mavi çamuruna bakıyor ve kalın, koyu dudaklarını somurtarak yeniden saymaya başlıyor … «