Soru hiç retorik değil ve çok sık geliyor. Arkadaşların, akrabaların ve medya psikologlarının görüşleri kökten farklıdır. Bazıları, “Ne pahasına olursa olsun tutmanız gerekir” diyor, diğerleri ise kimseyi tutmanıza gerek yok ve hiçbir şeye müsamaha gösterilemez. Bence hayat daha karmaşık ve kesin cevaplar yok. Kişisel krizler var, aile krizleri…
Bakalım sabrın bir sınırı var mı, yaşanan yıkıcı olayların ardından ikinci bir balayı mümkün mü? Hangisi daha kolay: ayrılmak mı yoksa affetmek mi?
Ödün vermeden bir çiftte yaşamak mümkün mü? Uzlaşma ne zaman mümkündür ve ne zaman anlaşmaya değmez? “İlişkiler üzerinde çalışmak” mı yoksa kişisel gelişim mi? Ve bu ortak kelimelerin arkasında ne gizlidir? Derse gelin, bu ve diğer birçok soruyla ilgileneceğiz.
